بیماری خشکیدگی خوشه خرما و مبارزه با آن

محمد رضا زرهون
8 شهریور, 1398
بدون دیدگاه
3 دقیقه زمان مطالعه

عارضه خشکیدگی خوشه خرما نخستین بار در سال ۱۳۶۸ از منطقه قلعه گنج شهرستان کهنوج روی درخت خرمای مضافتی گزارش شد. این بیماری در سالهای اخیر زیان هنگفتی به محصول خرمای مناطق مختلف به ویژه جیرفت، بم، کهنوج، بوشهر، هرمزگان و خوزستان وارد کرده است.

نشانه های بیماری

پژمردگی ناگهانی حبه های خرما در مرحله تبدیل خارک به رطب و به دنبال آن خشکیدن حبه ها، بروز لکه های قهوه ای روی محور اصلی خوشه در محل اتصال به درخت و سرانجام سوختگی خوشکها از نشانه های بارز این بیماری اند . در بعضی از موارد، نوارهایی به رنگ قهوه ای در سطح فوقانی دم خوشه ها نیز مشاهده می شود. نشانه های پژمردگی و خشکیدگی خوشه خرما روی خوشه های نر خرمای مضافتی، کلوته، مرداسنگ، خاصی، کبکاب، بریم و برخی دیده شده اند

عامل بیماری

بررسیهای انجام شده تاکنون نشان میدهند که خشکیدگی خوش خرما معلول عوامل زنده بیماری زا نیست، بلکه شرایط نامساعد اقلیمی یعنی دمای بیش از حد، کمی رطوبت نسبی هوا و وزش بادهای گرم و خشک، در دوره بحرانی تبدیل میوه از خارک به رطب سبب اصلی این بیماری است. بررسیهای شتاب بوشهری (۱۳۸۵) نشان میدهند که ارتباط مستقیمی بین بروز پژمردگی و خشکیدگی خوشه های خرمای خاصی در بهبهان با افت ناگهانی رطوبت نسبی به زیر ۲۰ درصد و افزایش دمای بیشینه به بیش از ۴۵ درجه سانتی گراد و افزایش تبخیر روزانه وجود دارد.

مبارزه

اقدامهایی مانند میانه کاری نخلستان با یونجه و سورگوم، پوشش خوشه های خرما با سبد حصیری قبل از رنگ گرفتن حبه ها، آبیاری مناسب و به موقع و تغذیه مناسب درختان راهکارهای عملی هستند که برای پیشگیری و کاهش خسارت این بیماری پیشنهاد شده اند