بیماری غربالی درختان میوه ی هسته دار و مبارزه با آن

محمد رضا زرهون
1 اردیبهشت, 1398
2 دیدگاه
3 دقیقه زمان مطالعه

در اﯾﺮان بیماری غربالی درختان میوه روی درﺧﺘﺎن زرد آﻟﻮ، ﮔﯿﻼس، آﻟﺒﺎﻟﻮ، ﮔﻮﺟﻪ، آﻟﻮ، ﻫﻠﻮ، ﺷﻠﯿﻞ و ﺑﺎدام دﯾﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ. و در آذرﺑﺎﯾﺠﺎن ﺑﻪ زردآﻟﻮ ﺧﺴﺎرت زﯾﺎدي وارد ﻣﯽﮐﻨﺪ.

علائم بیماری

پیدایش لکه های شانکر مانند محتوي اسپورودوکیومهاي قارچ روي شاخههاي به قطر 3 تا 10 میلیمتر در هلو، شلیل و بادام معمول است. این لکهها درآغاز پیدایش کوچک و ارغوانی بوده، ولی به تدریج بزرگتر شده قطرشان به 3 تا 10 میلیمتر میرسد ورنگشان متمایل به قهوهاي میشود. لکههاي روي برگ در هواي گرم و خشک از پهنک برگ جدا شده، میریزند و برگ سوراخ سوراخ میشود و به همین دلیل این بیماري را غربالی نامیدهاند. لکههاي روي میوهها معمولاً در نیمهي بالایی سطح آنها بروز کرده، سرانجام چوب پنبهاي و زبر میگردند.

 

غربالی درختان میوه
عامل بیماری

عامل غربالی درختان میوه ي هستهدار Wilsonomyces carpophilus  نام دارد. جنس Wilsonsomyces براي نامگذاري قارچ عامل بیماري غربالی ایجاد شد. از ویژگیهاي این جنس این است که، کنیدیومهاي اسپورودوکیومی دارد که یاخته- هاي کنیديزا تولید میکند و روي این یاختهها اسپورهاي چندسلولی (فراگموسپور) با دیوارهاي صاف به طور همپایکی(سمی پودیال) تشکیل میگردند. رنگ کنیديها از قهوهاي کمرنگ تا طلایی تغییر کرده، وقتی به صورت توده باشند زیتونی تا زیتونی تیرهرنگ به نظر میرسند. کنیديها به صورت انبوه و تودهاي در اسپورودوکیومها تشکیل میشوند.

چرخه بیماری

در ماههاي مرطوب زمستان قارچ عامل بیماري در جوانههاي آلوده و لکههاي سرشاخههاي شلیل و هلو اسپورزایی میکند. کنیديهاي تولید شده با باد از کنیدیوفور جدا نمیشوند. ولی با آب باران به سهولت جدا شده تا چند ماه روي سرشاخهها زنده باقی میمانند. کنیديها ابتدا جوانهزده تشکیل چنگک میدهند که مادهاي ژلاتینی اطراف آن را فرا گرفته است. قارچ بهطور مستقیم در میزبان نفوذ میکند. دورهي کمون بیماري بسته به دما و نوع بافت آلوده از 5 تا 14 روز تغییر میکند. میسیلیومهاي قارچ در محیطکشت بین 4 تا 30 درجهي سانتیگراد رشد میکنند و دماي بهینه براي رشد آنها بین 15 تا 20 درجهي سانتیگراد است. کنیديها در دماي 1 درجهي سانتیگراد هم جوانه میزنند.

مبارزه با بیماری

در مبارزه با این بیماري جوانههاي خفته، شاخسارهها و میوهها باید با استفاده از سمپاشیهاي حفاظتکننده از آلودگی حفظ شوند. یک بار سمپاشی زمستانی با مخلوط بردو یا یک قارچکش مسی دیگر که قبل از بارانهاي پاییزي انجام شود، از آلودگی درختان در سراسر زمستان جلوگیري میکند. براي جلوگیري از آلودگی میوه و برگ، یک یا دوبار سمپاشی به فاصلهي 15 تا 20 روز بعد از تشکیل میوه توصیه میشود. چون مصرف قارچکشهاي مسی ممکن است موجب آسیب در برگهاي جوان گردد، از این رو براي سمپاشی بهاره میتوان از قارچکش هاي آلی مانند کاپتام، زیرام، ایپرودیون، یا کلروتالونیل استفاده کرد. آبیاري بارانی موجب تشدید بیماري میشود. اگر بیماري با استقرار در قسمتهاي مختلف درخت مزمن شود، مبارزه با آن با قارچکشهاي حفاظتی مشکل میشود