معرفی تیره ی پای خرس – Acanthaceae

خارسنبل :

گیاه یکساله یا چندساله ، علفی یا بوته ای کوتاه ، به ارتفاع 5 تا 30 سانتی متر ، به رنگ سبز کلمی ، زیر و مژه دار با یقه سنبله بدون پایک و گاهی بیرون دهنده شاخه های کوتاه نسبتا ضخیم بالارونده 1 تا 3 سنبله ای ، برگ ها سخت شکننده و چرمی  ، قاعده ای سریعا ریزان  ، برگ های شاخه ای حائل سنبله ها مستطیلی یا سرنیزه ای خاردار دندانه دار ، سنبله های چهاروجهی مستطیلی چهاروجهی ، ستونی سکل ، برگه سخت سرنیزه ای پهن رگه دار شیار دار برگشته گسترده ، خاردار – نوک دار در دور طرف 3 تا 5 خاری . برگ ها کوتاه ، خطی -درفشی ، کرکی ، کاسه گل غشایی با کرک های فشرده ، با قطعه فوقانی بلند تر ، پایینی سه دندانه ای ، جانبی ها چهار بار کوچکتر ، مستطیلی – خطی جام گل آبی آسمانی با لوب نوک کند سه لوبه ؛ دندانه های دوطرف بزرگتر ، کپسول فشرده تخم مرغی نوک دار .

Blepharis persica (Burm ) O.Kuntze

Syn : ruellia persica 

پراکندگی جهانی :

شمال شرق آفریقا ( سودان ) ، عربستان ، ایران و پاکستان ،

پراکندگی جغرافیایی در ایران :

این گونه گرمسیری اصولا به صورت پراکنده در نواحی دشتی و گاهی دامنه ای کوهستانی در استان های بوشهر ، جنوب فارس ،  جنوب کرمان ، هرمزگان ، سیستان و بلوچستان می روید .

مصارف و کاربرد ها :

دانه آن مدر ، محرک قوی قوای جنسی ، خلط آور و حل کننده است .

برگ تازه گیاه طعم تند و نسبتا مطبوع و اثر قابض ، اشتها آور نیرو دهنده . محرک قوای جنسی دارد و برای درمان عدم دفع ادرار و ناراحتیهای روحی استفاده می شود . دانه گیاه در موراد عدم دفع ادرار به کار می آید . ریشه گیاه اثر مدر دارد ، برگ آن اثر بندآورنده خون داردو برای درمان التهاب سرفه ، آب آوردن شکم و ناراحتیهای کبد و طحال استفاده  میشود .

با توجه به پراکندگی محدود این گونه در سواحل دریای عمان و خلیج فارس و کوتاه مدت بودن دوران رشد و خاردار بودن برگها و سرشاخه های ان بنظر می رسد در محدوده ی کوچکی از ایران به طور کاملا احتمالا مصرف می شود و در طب سنتی ایران جایگاه خاصی برای آن بیان نشده است .