بیماری آنتراکنوز گردو و نحوه مبارزه با آن

محمد رضا زرهون
21 فروردین, 1398
بدون دیدگاه
3 دقیقه زمان مطالعه

بیماری آنتراکنوز گردو ، اولین بار در 1815 از اروپا گزارش شد. در بیشتر مناطق گردو خیز ایران ازجمله تهران، قزوین، اردبیل، آذربایجان شرقی و غربی، گلستان، مازندران، گیلان، کرمانشاه، کردستان، خراسان و برخی از نواحی استان سمنان شیوع دارد. در استان هاي همدان، مرکزي، اصفهان و کرمان دیده نشده است.

علائم بیماری

بیماری آنتراکنوز گردو به برگ ، دمبرگ ، سرشاخه ها و میوه هاي جوان حمله می کند. روي برگ ها لکه هاي کوچک قهوه ای قرمز با مرکز قهوه اي خاکستري تشکیل می شوند. بعداً از اردیبهشت تا اوایل خرداد در متن این لکه ها نقاط سیاه رنگی در زیر برگ به وجود می آید که آسروول هاي قارچ عامل بیماري هستند. روي سر شاخه ها زخم هاي بیضوي و فرورفته به رنگ قهوه اي مایل به خاکستري پدیدار می شوند. روي میوه ها لکه هاي گرد نامنظم و فرو رفته ایجاد می شوند. میوه هاي جوان آلوده ممکن است بریزند. لکه هاي پیشرفته ممکن است سبب ایجاد لکه هاي بافت مرده ي تیره رنگ در مغز گرده شوند.

بیماری آنتراکنوز گردو

عامل بیماری

بیمارگر آنتراکنوز گردو  Gnomonia leptostyla  نام دارد. این قارچ در راسته ی Diaporthales و رده ی Pyrenomycetes قرار دارد. در راسته ی مذکور پریتس ها داخل بافت میزبان به تعداد زیاد تشکیل میشوند. انتهای آسک حلقه اي است که با ید آبی رنگ نمی شود. اندام تولید مثل غیر جنسی قارچ آسروول است که کنیدي هاي دو سلولی را تولید می کند. پایه ي کنیدي ها تخت است. در آسروول علاوه بر کنیدي ها میکرو کنیدي ها نیز تشکیل می شوند.

چرخه ی بیماري و اپیدمیولوژي: این قارچ به شکل پریتس در برگ هاي آلوده ی کف باغ، یا به ندرت به شکل آسروول در زخم های سرشاخه ها زمستان گذارنی می کند. آسکوسپور ها در اوایل بهار از پریتس ها خارج شده بیماري زایی می کنند. کنیدي هاي تشکیل شده در برگ هاي آلوده با باد و ترشحات بارانی پخش می شوند ودر طول فصل موجب انتشار بیماري می گردند. رطوبت هوا و مرطوب بودن محیط بیماري را تشدید می کند.

مبارزه با بیماری

اقدامات زراعی:

انهدام برگ ها و میوه هاي آلوده ي ریخته شده روي زمین یا دفن آنها. رعایت فاصله ي بین درختان براي جریان هوا و کاهش بیماري و منابع بیماري زا. استفاده از ارقام مقاوم.

سمپاشی:

قارچ کش های بنزیمیدازول در کنترل این بیماري موثرند. قارچ کش های آروماتیک نیتریل، دی تیوکاربامات ها، و ترکیبات مسی در کاهش شدت بیماري موثرند. سمپاشی با سم زینب در ایران بیماري را به طرز رضایت بخشی بهتر از ترکیبات مسی کنترل کرده است