معرفی علف کش آلاکلر
نام انگلسی :Alachlor
فرمول شیمیایی : C14H20ClNO2
علفکش انتخابي، سيستميک، از گروه كلرواستاميدها (آميد)
فرمولاسیون:
لاسو Lasso %48 EC
تاریخ ثبت: سال 1354
ویژگیهای خاص:
نحوه اثر: جلوگيري از تقسيم سلول، بازدارنده سنتز پروتئين و رشد مريستم، ممانعت از سنتز اسيدهاي چرب با زنجيره بسيار طويل در گياهان حساس. گياه ذرت توسط گلوتاتيون ترانسفراز(glutathione transferase)، سميت اين علفكش را از بين ميبرد و از اين جهت به آن مقاوم است.
نحوه جذب و انتقال درگياه: به سهولت توسط ريشه گياه جذب شده و حركت آن در آپوپلاست و مقداري نيز در سيمپلاست است. تجمع اين علفكش بيشتر در اندامهاي رويشي است تا اندامهاي زايشي گياه.
علائم تأثير در گياه: جلوگيري از جوانهزني و رشد اوليه گياهچه، بد شكلي گياهچههای جوانه زده.
ماندگاري درخاك(نيمه عمر علفكش): 15روز
موارد مصرف در ايران:
علفهاي هرز باريك برگ و پهنبرگ در مزارع ذرت ] 5 لیتر آلاکلر + 1 تا 5/1 کیلوگرم آترازین قبل از کشت یا بعد از کاشت[
موارد مصرف در ساير کشورها:
بادام زميني، پنبه، نيشكر، ذرت، سورگوم و سويا
راهنماي مصرف:
•5 ليتر آلاکلر + 1 تا 5/1 کيلوگرم آترازين قبل از کاشت، مخلوط با خاك و يا بلافاصله بعد از کاشت ذرت.
•اين علفكش بيشتر براي كنترل علفهاي هرز باريك برگ يكساله و اويار سلام كاربرد دارد.
•جهت كنترل اويارسلام بهتر است آلاكلر در مقادير بيشتر و به صورت آميخته با خاك استفاده شود.
•آلاكلر علاوه بر قابليت اختلاط با آترازين ميتواند با علفكشهاي ترفلان، گليفوسيت و ايمازاكوئين نيز بكار رود.
•در موارد خاص ميتوان دو علفکش آترازين و آلاکلر را به صورت منفرد نيز در مزارع ذرت مصرف نمود.
•با توجه به اينكه حركت آلاكلر در خاك به ميزان متوسط و يا زياد است، ميزان شستشوي آن در خاك زياد است. با اين حال ميزان جذب اين علفكش با افزايش مواد آلي و درصد رس خاك افزايش مييابد و از اين جهت در اين خاكها آلاكلر به آبهاي زيرزميني وارد نخواهد شد.
•در خاكهايي با بافت متوسط و رطوبت متوسط تأثير علفكشي آلاكلر 6 تا 10 هفته دوام دارد.
احتیاطهای لازم:
•كاربرد آلاكلر در محصولات زراعي توصيه نشده موجب از بين رفتن آنها و يا كاهش عملكرد خواهد شد.
•ميزان حركت آلاكلر در خاك متوسط و يا زياد است و از اين جهت امكان شستشوي آن در خاك بالا است.
ملاحظات زيست محيطي:
•ميزان سميت( LD50، LC50،EC50):440 ميليگرم بر كيلوگرم براي پستانداران، 1536 تا 5620 ميليگرم بر كيلوگرم براي پرندگان و 8/1 تا 8/2 ميليگرم بر ليتر براي ماهيها.
•آلاكلر همانند آترازين براي محيط زيست خطرناك ميباشد. اين علفكش توسط سازمان حفاظت محيط زيست امريكا به عنوان تركيبي تقريبا سمي(slightly toxic ) تقسيم بندي شده است.
•انتقال اين علفكش از سطوح مورد استفاده به آبهاي زيرزميني موجب آلودگي آب ميشود.
•شرب آب آلوده و يا استحمام با آب آلوده به آلاكلر عوارضي در بر خواهد داشت. سوزش چشم و پوست از علائم آن و بروز سرطان از مهمترين بيماريهاي ناشي از اين علفكش ميباشد.
•كا ربرد آلاكلر از سال 2006 در اتحاديه اروپا ممنوع اعلام شده است.
اولین دیدگاه را ثبت کنید