معرفی 5 شکارگر مهم موثر در کنترل بیولوژیک آفات کشاورزی

 

 پشه  گالزا Feltiella acarisuga  

پشه­ی گالزا Feltiella acarisuga (Vallot)  یکی از موثرترین و گسترده­ترین دشمنان طبیعی کنه­های تارتن (Tetranychidae) است. از آنجا که توانایی شناسایی  دقیق میزبان، پرواز و پتانسیل تغذیه بالا دارند از این جهت دشمن طبیعی مهم این کنه­ی تارتن دو نقطه­ای  Tetranychus urticae Koch می­باشد.البته اثر شکارگری آن بروی دیگر آفات هم­چون Tetranychus cinnabarinus Boisduval، کنه­ی قرمز اروپایی، Feltiella acarisuga، Panonychus ulmi Koch و Bryobia rubrioculus Scheuten قابل ملاحظه است و نقش بسزایی در کنترل جمعیت آفت کنه­ی عنکبوتی در سیستم­های کشت گلخانه­ای دارد  .(Gagné. 1995)

نام­های مترادف

Cecidomyia acarisuga
Mycodiplosis minuta
Therodiplosis persicae
Therodiplosis beglarovi
Arthrocnodax rutherfordi
Feltiella tetranychi
Feltiella davisi
Feltiella americana
Feltiella ithacae
Feltiella quadrata (Gagné. 1995).

 

پراکندگی

جنس Feltiella تقریبا جهانی است و دارای 10 گونه است: Feltiella acarisuga  (در سراسر جهان، به جز منطقه نئوتروپیک)، Feltiella pini  در آمریکای شمالی و مرکزی غرب هند، Feltiella curtistylus Gagné  در برزیل، Feltiella occidentalis Feltiella dilatum Feltiella reducta felt در ایالات متحده آمریکا (ایلینوی، نیوجرسی، فلوریدا)؛ هندوراس غربی، کلمبیا، آرژانتین، Feltiella acreviora (Zehnter)  در اندونزی، جاوه، استرالیا، Feltiella insularis  در ایالات متحده (نیویورک)، ,Feltiella ligulata Gagné  Feltiella kanchanjungaensis  در هندوستان و Feltiella tetranychi  در آلمان یافت می­شوند.گونه­ی  Feltiella acarisuga دارای  وسیع­ترین پراکندگی است و در ایالات متحده آمریکا، کانادا، فنلاند، آلمان، کالیفرنیا، سوئیس، ایتالیا، مراکش، یونان، اسرائیل، هند، سریلانکا، تایوان، ژاپن و نیوزیلند گزارش شده است. این تنها گونه Feltiella در سراسر اروپا و آسیا است .(Gagné. 1995)

 

مشخصات ظاهری

تخم: تخم به رنگ براق، شفاف، مستطیلی به صورت جداگانه در نزدیکی طعمه بر روی برگ قرار می­گیرند. اندازه آنها 0.15 × 0.25 میلی متر است(Kopper. 1997) . تخم­ها 2.5 روز پس از تخم گذاري  تفریخ شده و لاروها بلافاصله شروع به تغذیه می­کنند .(Mo and Liu. 2007)

لارو: لاروهای پرتقالی  تا قهوه­ای رنگ و  در طول چهار دوره رشد خود، طول بدن از 0.2 تا 2 میلی متر متغیر است(Kopper. 1997) . تغذیه آن­ها در حدود چهار تا شش روز طول می­کشد، بسته به درجه حرارت، رطوبت نسبی و فراوانی طعمه. آن­ها صرفا در تمام مراحل رشد چندین گونه از کنه­های تارتن تغذیه می­کنند. لاروهای Feltiella acarisuga در جمعیت هایی که به اندازه 160 در هر cm2 برگ­های بادمجان حضور دارند(Gillespie and Raworth. 1999) .

شفیره:  دارای پوسته­ی سفید ، 1 تا 1.5 میلی متر طول دارد، برای تکمیل رشد و تولید یک حشره­ی بالغ نیاز به چهار تا شش روز زمان دارد(Kopper. 1997) .

بالغ: Feltiella acarisuga بالغ به رنگ صورتی مایل به قهوه­ای به طول حدود 2 میلی متر و با پاهای بلند است (Kopper. 1997)، بالغین حدود 12-14 روز زندگی می­کنند و به طور متوسط یک جنس ماده تنها در حدود 33 تخم در طول زندگی خود، با میزان تخم­گذاری 3.2 در روز تخم گذاری می­کند. جنس نر طول عمر کوتاه­تری نسبت به ماده دارند. نسبت جنسی در حدود 1: 1 است. بالغین Feltiella acarisuga از آب و شهد تغذیه می­کنن (Mo and Liu. 2007) .

 

 

چرخه­ ی زندگی

در اقليم­هایی که هوا مطلقا خشک یا سرد نیست، هر مرحله از Feltiella acarisuga در تمام طول سال وجود دارد. زمان رشد Feltiella acarisuga ممکن است بین دو تا چهار هفته باشد بسته به درجه حرارت و / یا رطوبت نسبی. تولید و توسعه در دمای 15 تا 25 درجه سانتی­گراد رخ می­دهد. تخم و لارو در دمای بالاتر از 30 درجه سانتی گراد یا رطوبت نسبی کمتر از 30 درصد، زنده نمی­مانند   .(Sharaf. 1984)

 

کفشدوزک استرالیایی  – Rodolia cardinalis

کفشدوزکی از راسته­ی Coleoptera و خانوده­ی Coccinellidae می­باشد و دارای اسامی مشابه Cardinal ladybird, Vedalia beetle, Vedalia lady beetle است ((Morales and Bain. 1989. Rodolia cardinalis در باغ­های مرکبات و در مناطقی که Icerya purchase  نیز وجود دارد، زندگی می کنند. علاوه بر مرکبات، بر روی آکاسیا، جعفری، مگنولیا، نانینا، زیتون، پیتوسپوروم و گیاهان گل رز یافت می­شود که از این رو در فراهم کردن زیستگاه سوسک ویلاژیا نیز  موثر می­باشد .(Buchsbaum et al. 1987)

 

پراکندگی

این کفشدوزک استرالیایی در جزیره شمالی و در جزیره جنوبی نلسون نیوزیلند یافت می­شود که یک شکارگر آفت مهم در درختان مرکبات است. در ابتدای سال 1889 در نیوزیلند گــــــزارش شد که مــــتعاقبا در استرالیا نمونـــــــــه­هایی از ایــــن کفشـــدوزک جمع­آوری شد ( .(Morales and Bain. 1989 در طول زمستان سالهای 1888-1889 این سوسک در کالفرنیا از استرالیا به منظورمبارزه با cottony cushion scale و Icerya purchase وارد شد(Caltagirone and Dout. 1989)  .

 

مشخصات ظاهری

طول افراد بالغ در حدود 3 الی 4 میلی­متر است ( .(Morales and Bain. 1989این گونه همانند دیگر کفشدوزک­ها، دارای یک شکل بسیار متمایز است. بدن به طور بیضی شکل و تقریبا کروی است.  دارای سر کوتاه و تقریبا  به طور کامل در زیر پرونوتوم پنهان شده است. جنس ماده بیشتر رنگ قرمز دارند، در حالی که جنس نر بیشتر سیاه رنگ هستند، اما اگرچه موهای روی بدن ممکن است الگویی را بوجود آورد که ظاهر خاکستری را نمایان می­کند. تخم­ها به رنگ قرمز روشن هستندن. لاروهای بالغ صورتی با نشانه های سیاه و سفید و اغلب دارای رنگ آبی رنگ هستند (Borror and White. 1970).

تولید مثل

Rodolia cardinalis به صورت جنسی تولیدمثل می­کند. در هوای گرم نسل­های متعددی در سال بوجود می­آورد. پس از تفریخ تخم­ها که به صورت دوازده تایی در 1 تا 2 ردیف قرار داده شده­اند، لارو­های کوچک صورتی بلافاصله وارد مرحله­ی تغذیه­ای می­شوند و از تخم­های کلنی­های شته تغذیه می­کند (Borror and White. 1970). یک متخصص زیست شناسی به نام Kirk در سال 1894 گزارش داد که تفریخ تخم­ها به مدت 5 تا 7 روز طول کشید، مرحله لاروی 18 تا 25 روز طول کشید و مرحله شفیرگی 8-9 روز طول کشید. گزارش شده است که نسب به شکار خود، Icerya purchase  تعداد نسل بیشتری دارد و در مقایسی در حدود 2.5 برابری است (Morales and Bain. 1989).

 

کفشدوزک Stethorus punctillum

Stethorus punctillum Weise متعلق به خانواده­ی کفشدوزک­ها است. حاوی حدود 3500 گونه در سراسر جهان، با تقریبا 500 گونه در آمریکای شمالی است. جنس Stethorus شامل حدود 65 گونه است. شش گونه در آمریکا در بخش شمالی مکزیک رخ می دهد. بالغین و لاروهای همه گونه­های جنس Stethorus شکارچیان تخصصی هستند. S. punctillum منشاء اروپایی دارد. بنابراین، حضور آن در آمریکای شمالی عجیب و غریب است. توزیع تاریخی آن، گسترش یافتن از غرب اروپا به ژاپن است. S. punctillum برای اولین­بار از ترکیه در سال 1955 برای کنترل بیولوژیکی کنه­ی قرمز مرکبات و کنه­ی قهوه­ای آووکادو در باغهای جنوبی کالیفرنیا وارد شد اما برقرار نماند (Gordon. 1985).

مشخصات ظاهری

بالغین Stethorus بسیار کوچک و مودار، سوسک­هایی سیاه و سفید با شکل بیضی شکل با قطعات دهانی و شاخک­های زرد هستند و پاها به رنگ زرد، قهوه­ای-زرد دیده می­شود. طول بدن تمام شش گونه آمریکای شمالی، از جمله S. punctillum، در سن بلوغ از چند میلی­متر بیشتر تجاوز نمی کنند. توده بدن یک فرد بالغ از 400 تا 500 میکروگرم است. و لاروها خاکستری رنگ هستند، و با پاهای واضخشان به آرامی حرکت می­کنند. لارو از گیاهی به گیاه دیگر برای یافتن شکار می­خزد و تخم­ها بیضی شکل و زرد رنگ است (Gordon. 1985).

 

دامنه­ی میزبانی

در شرایط مزرعه، S. punctillum در باغات، درختان، باغ ها و زمین­های زراعی رخ می­دهد جایی که توسط کنه­های تارتن  (Tetranychus urticae (Koch و سایر  کنه­هایی در خانواده Tetranychidae مورد حمله قرار می­گیرند. ای کفشدوزک به کنه­ها در گلخانه­ها، فضاهای داخلی، خزانه­ها و باغات حمله می­کند (Biddinger et al. 2009).

 

چرخه­ی زندگی

ماده­های بزرگسال تخم­های خود را در زیر برگ گیاهان آلوده قرار می­دهند. ماده­های بالغ که به تازگی ظاهر شدند تقریبا یک هفته قبل از شروع تخمگذاری به زمان نیاز دارند و تنها اگر تراکم طعمه در محیط در دسترس باشد و باید حداقل 20 کنه­ی تارتن در روز برای تولید و نگهداری تخم­هایشان مصرف کنند. بعضی از گزارشات نشان می­دهد که بالغین ترجیح می­دهند که تخم کنه­های تارتن را بخورند، به جای  تغذیه از مراحل لاروی، نمف و یا حشره­ی کامل، ماده­ها از 3 تا 13 تخم در روز استفاده می­کنند. کل تولید تخم می­تواند بیش از 1000 تخم در طول عمر تا دو ساله­ی آن­ها باشد که بسته به شرایط مزرعه می­باشد. رشد مرحله تخم  به مدت 3 تا 5 روز بسته به درجه حرارت به طول می­انجامد. مرحله تخم و مرحله لاروی سن اول، بالاترین مرگ و میر را دارد که دلایل آن تاکنون روشن نیست. لاروها طی هشت تا نه روز در چهار سن لاروی رشدشان تکمیل می­شود. لاروهای بالغ به قسمت های پایین­تر گیاه حرکت می­کنند. شفیره نیاز به 6 تا 8 روز برای تبدیل شدن به حشره بالغ نیاز دارد (Ragkou et al. 2004).

 

سن شکارگر Orius insidiosus

Orius insidiosus، که همچنین Minute pirate bug نامیده می­شود، شکارچی تهاجمی تریپس­ها است و احتمالا موثرترین شکارچی تریپس است زیرا تریپس­ها را در تمام مراحل زندگیشان مورد حمله قرار می­دهد. اوریوس یک حشره­ی واقعی است، به این معنی که دارای یک لوله تغذیه است. ازخرطوم خود استفاده می­کند و مواد را تخریب می­کند و کشتن آفات را منجر می­شود، Orius تغذیه بر روی بسیاری از گونه های آفات مانند کنه­ها، شته­ها و تخم­های بید به عنوان منبع عذایی استفاده می­کند. این حشره تریپس را کنترل می­کند و در کنترل گونه­های دیگر آفات کمک می­کند (Gillbert. 2011). در حشره­ی کامل، سر بیضی شکل، سر و قفسه سینه براق و سیاه است. بال­های جلویی دارای یک سطح تاریک کوچک در پایه اول جفت پاها است (Funderburk et al. 2004).

چرخه­ی زندگی

حشره­ی کامل ماده 3 میلی متر طول دارد و دو تا سه تخم  در روز در بافت گیاه می گذارد. تخم­­ها کوچک هستند (0.4 میلی متر) و به سختی دیده می­شوند. هر تخم تبدیل به نمف می­شود و هر نمف از پنج مرحله قبل از بلوغ عبور می­کنند بنابراین دارای 5 مرحله­ی نمفی است. کل زمان توسعه (تخم به بالغ) حدود سه هفته طول می­کشد. حشرات بالغ حدود سه تا چهار هفته زندگی می کنند. نمف­های سن اول بدون رنگ هستند، زمانی­که آن­ها بالغ می شوند کم کم به سمت رنگ زرد تا قهوه­ای سیر می­کنند و تمام 5 مرحله­ی نمفی دارد پدهای پروازی (wing) است.  حشره در همه مراحل نمفی دارای چشم قرمز است. بالغین به رنگ سیاه و سفید هستند و دارای لکه­ی سفید مشخص در پشت بدنشان می­باشند. جنس­ ماده ممکن است در روزهایی که طول روز از 12 ساعت کمتر است، وارد مرحله­ی دیاپوز شود، انتشار و آزادسازی Orius در این زمان میسر است ولی نباید انتظار استقرار داشت (Gillbert. 2011).

 

رفتارها

Minute pirate bug با گیاهانی از جمله فلفل، بامیه و پنبه که دارای سازه­های خاصی به نام Domatia است، که غذا و پناهگاه را برای شکارچیان تولید می­کنند، سازگاری یافته­اند.  Domatia این اجازه را می­دهد که جمعیت شکارچیان در غیاب طعمه  حفظ شود و با موفقیت تولیدمثل کنند. پس از کم شدن جمعیت طعمه، با تغذیه از گرده و شیره­ی گیاهان بدون ایجاد آسیب به آن­ها به زندگی ادامه­ می­دهند. بالغین و نمف­ها در بوته­ی فلفل به شدت جمع می­شوند (Funderburk et al. 2004).

 

بالتوری سبز- Chrysoperla carnea

استفاده از بالتوري­ها براي کنترل آفات همراه با سایر جانوران مفید مانند کفشدوزك­ها و عنکبوت­ها ، نخستین بار طی قرون 18 و 19 میلادی توسط دانشمندان بزرگی نظیر لینه و داروین پیشنهاد شد. در سال 1948، Finney توانست بالتوری سبز را در آزمایشگاه پرورش داده و به تولید انبوه برساند. پس از آن بیشتر تحقیقات در مورد پرورش بالتوري معطوف به یافتن شیوه هاي ساده همراه با افزایش میزان تخمریزي با استفاده از غذاي طبیعی و مصنوعی بوده است. در سال 1983 در روسیه پرورش گروهی این حشرات توسط Karelin al et با موفقیت انجام شد و هم اکنون تولید این حشره به صورت تجاري در کشورهاي زیادي انجام می شود (اسدی و میرمویدی. 1392). بالتوری سبز (Chrysoprela carnea Stephens) از حشرات مفید بوده که توان شکارگري بالایی در تغذیه از سایر حشرات دارد. لاروهاي پراشتهاي آن از بند پایان کوچک با بدن نرم تغذیه می کنند و دامنه میزبانی وسیعی دارند و شته ها، شپشک ها، زنجرك ها، مگس هاي سفید، پسیل ها، تریپس ها، شپش هاي کتاب، تخم و لارو پروانه ها، کنه هاي گیاهی، تخم و لارو سوسک ها، دو بالان، زنبورهاي   Symphyta و سایر بالتوري ها را شکار می کنند. افراد این خانواده به علت تغذیه لارو اکثر گونه هاي آن از شته ها به شیر شته ((Aphid lions نیز معروفند. از این حشره در کنترل آفات گیاهی در قالب برنامه هاي کنترل بیولوژیک و مدیریت تلفیقی آفات استفاده می شود  (اسدی و میرمویدی. 1392).

پراکندگی

تا همین اواخر، C. carnea یک گونه وابسته به نیمکره­ی شمالی بود که در سراسر آمریکای شمالی، اروپا، شمال آفریقا و آسیا توزیع شد. در حال حاضر این گونه به گونه ای پیچیده از گونه های هم­نژاد مخفی تقسیم شده است و محدودیت­های دامنه­ای برای گونه­های فردی هنوز روشن نیست (Henrty et al. 2002).

 

استراتژی استفاده

لاروها شکارچی هستند و به عنوان عوامل کنترل بیولوژیک برای گونه­های شته آفات در مناطق نیمکره شمالی استفاده می شوند. قبل از بازگشت به مزرعه در پاییز و بعد از دیاپوز زمستانه، حشرات بالغ از گرده گیاهان گلدار زودرس مثل گونه­های Acer  برای تغذیه استفاده می­کنند (Henrty et al. 2002).

 

چرخه­ی زندگی

مجموعه گونه­های Carnea از گونه­های مورفولوژیکی مشابه است که توسط آهنگ های ارتعاشی مورد استفاده در جفت­گیری جدا شده اند. آنها این صداها را با ارتعاشی از بخش شکمی خود می­سازند که می­تواند در یک محدوده نزدیک به جذب جنس مخالف مورد استفاده قرارگیرد. جنس­های نر و ماده­ای که ریتم صدایی  متفاوتی را  از خود ایجاد می­کنند، با هم تطابق پیدا نخواهند کرد که منجر به ایجاد گونه­های جدید می­شود (Henrty et al. 2002). حشرات کامل زمستان­گذرانی را، با پوشیدن بدن خود در زیر شاخ و برگ در حاشیه مزارع یا دیگر مناطق ناهموار سپری می­کنند، در پاییز اگر هوا گرم شود به سرعت پدیدار می­شود. ماده­ها چند صد تخم کوچک را با نرخ دو تا پنج تخم در روز می­گذارد، آن­ها تخم­ها را نزدیک شکار خود قرار می­دهند، تخم­های خود را در شب هنگام قرار می­دهد، لاروها 3 تا 6 روز بعد تفریخ می­شوند و به محض خروج از تخم به صورت وحشیانه­ای اقدام به تغذیه می­کنند و در این مدت سه بار برای رشد پوست اندازی می­کنند. آن­ها نه تنها شته­ها بلکه بسیاری از انواع دیگر حشرات را تغذیه می­کنند و حتی در موجودات بزرگتر مانند کرم­ها نیز شکار می­کنند. آن­ها می­توانند تعداد زیادی از شکار را مصرف کرده و کلنی­های شته را می­توانند به طور کامل از بین ببرند. در زمانی که غذا در محیط کم است آن­ها اقدام به هم­گونه خواری می­کنند و یکدیگر را برای بقای خودشان از بین می­برند. بعد از 2 تا 3 هفته لارو بالغ ماده­ی ابریشمی از خود ترشح می­کند و در درختانی پهن برگ خود را مخفی می­سازد، بعد از این دوره حشرات بالغ بعد از سپری شدن 10 تا 14 روز ظاهر می­شوند (Henrty et al. 2002).

 

مشخصات ظاهری

تخم­های بالتوی سبز بیضی شکل هستند و با ساقه­های بلندی به گیاه متصل می­شوند. آنها زمانی که ابتدا بالغ شوند، سبز رنگ هستند اما بعدا خاکستری رنگ می­شوند. لاروها زمانی که از تخم خارج می­شوند در حدود 1 میلی­متر طول دارد. لاروها قهوه­ای هستند و شباهت زیادی به سنگ­های کوچک دارند، که به طور فعال در جستجوی شکار هستند. آن­ها دارای یک آرواره گاز انبری در سر خود هستند که شکار را به گیر می­اندازد و بعضی اوقات شکار را ازروی برگ بلند می­کنند تا از فرار آن جلوگیری کنند. لارو آنزیم­هایی را به بدن قربانی­های خود تزریق می­کند که اندام­های داخلی را هضم می­کنند و پس از آن، مایعات بدن قربانی را می­مکد. لاروها قبل از اینکه وارد مرحله­ی شفیرگی شوند، حدود 8 میلی­متر طول دارند. حشرات بالغ دارای شاخک­های نخ­مانند و رنگ عمومی سبز رنگ پریده، چشم­های مرکب، طلایی و براق هستند. آن­ها ظاهر ظریف دارند و 12 میلی­متر طول دارند و دارای بال­های بزرگ، غشایی و سبز رنگ هستند. آن­ها حشراتی با قدرت پرواز ضعیفی هستند آن­ها اغلب در طول شب و غروب هنگامی که توسط نور جذب می­شوند دیده می­شود (Henrty et al. 2002).

 

نقش در کنترل بیولوژیک

حشرات بالغ Chrysoperla carnea از گرده تغذیه می­کنند و شکارگر نیستند. اما لاروها به عنوان غذا از هفتاد گونه مختلف حشره در 5 راسته­ی متفاوت تغذیه می­کنند. شکار آن­ها عمدتا از راسته­ی Hemiptera است و از شته­هایی که در پوشش گیاهی کم هستند، تغذیه می­کنند. گزارش شده است که آن­ها به گونه­های مختلف شته­ها، کنه­ی قرمز تارتن، تریپس­ها، سفید مگس­ها از تیره ی Aleyrodidae، تخم برگخواران، psyllidsها، پروانه­های کوچک (بید)، کروپولارها، لارو سوسک­ها و کرم توتون را به عنوان طعمه در نظر گرفته و اقدام به تغذیه می­کند (Henrty et al. 2002).

 

 

منابع

 

• اسدی، م.، و میرمویدی، ع.ن. 1392. بررسی زیست شناسی بالتوری سبز(Chrysoprela carnea Stephens). ، اولین همایش سراسری کشاورزی و منابع طبیعی پایدار، تهران، موسسه آموزش عالی مهر اروند، گروه ترویجی دوستداران محیط زیست و و انجمن حمایت از طبیعت ایران.

• Biddinger, D.J., and Weber, D.C., and Hull, L.A. 2009. Coccinellidae as predators of mites: Stethorini in biological control. Biological Control. 51:268-283.
• Buchsbaum, R., Buchsbaum, M., Pearse, J., and Pearse, V. 1987. Animals Without Backbones. Chicago: The University of Chicago Press.
• Borror, D., and White, R. 1970. A Field Guide to Insects. Boston: Houghton Mifflin Company.
• Caltagirone, L.E., and Doutt, R.L. 1989. The history of the vedalia beetle importation to California and its impact on the development of biological control. Ann. Rev. Entomol., 34: 1-16.
• Funderburk, J., Olson, S., Stavisky, J., and Avila, Y. 2004. Managing thrips and tomato spotted wilt in pepper. UF/IFAS Pub. EENY-658.
• Gagné, RJ. 1995. Revision of tetranychid (Acarina) mite predators of the genus Feltiella (Diptera: Cecidomyiidae). Annals of the Entomological Society of America, 88: 16-30.
• Gillespie, D.R., and Raworth, D.A. 1999. Biological Control of Twospotted Spider Mites on Greenhouse Vegetable Crops. Agriculture and Agri-Food Canada: 30-32.
• Gillbert, B. 2011, Aug 29. Orius for Thrips control – Greenmethods.com. Retrieved from https://greenmethods.com/orius/.
• Gordon, R.,D. 1985. The Coccinellidae (Coleoptera) of America north of Mexico. Journal of the New York Entomological Society. 93:1-912.
• Henry, C.S., Brooks, S.J., Duelli, P., and Johnson, J.B. 2002. Discovering the True Chrysoperla carnea (Insecta: Neuroptera: Chrysopidae) Using Song Analysis, Morphology, and Ecology”. Annals of the Entomological Society of America. 95 (2): 172.
• Koppert, B.V. 1997. SPIDEND. Feltiella acarisuga. Netherlands. http://www.koppert.nl/ (08 July 2016).
• Mo, TL., and Liu, TX. 2007. Predation and life table of Feltiella acarisuga (Diptera: Cecidomyiidae) preying on eggs of Tetranychus urticae (Acari: Tetranychidae). Environmental Entomologist, 36: 369-375.
• Morales, C.F., and Bain, J. 1989. Icerya purchasi Maskell, cottony cushion scale (Homoptera: Margarodidae). Technical Communication. Wallinford, Oxon, UK, CAB International.10: 207-211.
• Ragkou, V.S., Athanassiou, C.G., Kavallieratos, N.G., and Tomanovi, Ž. 2004. Daily consumption and predation rate of different Stethorus punctillum instars feeding on Tetranychus urticae. Phytoparasitica. 32:154-159.
• Sharaf, N.S. 1984. Studies on natural enemies of tetranychid mites infesting eggplant in the Jordan Valley. Zeitschrift für Angewandte Entomologie. 98: 527-533.

 

گردآوری :

محمد رضا زرهون، دانشجوی رشته ی گیاه پزشکی مقطع کارشناسی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان