راهنمای کامل کاشت و پرورش و تغذیه گیاه خیار

عادات و نیازهای رشدی گیاه خیار

خیار مانند گیاهان نیمه گرمسیری است، این گیاه در شرایط دمای بالا ، رطوبت ، و شدت نور و با تأمین آب و مواد مغذی مداوم رشد می کند. در شرایط محیطی و غذایی مطلوب و پایدار و هنگامی که آفات تحت کنترل باشند گیاهان به سرعت رشد می کنند و به شدت محصول می آورند. آنها برای دریافت بالاترین نور ممکن امکان حرکت مناسب هوا نیاز به هرس مکرر در قالب یک ساقه واحد و رشد در امتداد سیم یا نخ های عمودی دارند.

از طرف دیگر خیارها نسبت به شرایط نامطلوب بسیار حساس هستند و کمترین استرس در رشد و بهره‌وری آنها تأثیر دارد.

گل نر

گل ماده

 

پارامترهای مهم برای رشد خیار

دما ، اثر عمومی و با اشاره ویژه به شرایط گلخانه ها

درجه حرارت هوا مؤلفه اصلی محیطی است که بر رشد رویشی ، شروع گلدهی ، رشد میوه و کیفیت میوه تأثیر می گذارد. میزان رشد محصول به میانگین دمای 24 ساعته بستگی دارد که میانگین درجه حرارت هوابیشتر باعث رشد سریعتر خواهد بود. هرچه تغییرات دمای هوا در شب بیشتر باشد ، گیاه بلندتر و اندازه برگ آن نیز کوچکتر است.

اگرچه حداکثر رشد در دمای روز و شب در حدود 28 درجه سانتیگراد رخ می دهد ، اما حداکثر تولید میوه با دمای شب 19-20 درجه سانتیگراد و دمای روز 20-22 درجه سانتی گراد حاصل می شود. درجه حرارت توصیه شده در جدول زیر به همین دلیل سازشی است که برای محصول و تولید میوه پایدار و همراه با رشد متوسط محصول در طول فصل رشد طراحی شده است.

در هنگام هوای گرم (یعنی اواخر بهار و اوایل پاییز) ، باید دما را کاهش داد (در گلخانه) به ویژه در طول شب ، تا 2 درجه سانتیگراد کاهش دهید مخصوصا زمانی که گیاه دارای محصول زیاد است تا رشد رویشی را ترغیب کنید. این کار موجب صرفه جویی در مصرف انرژی می شود زیرا می توان میانگین 24 ساعته را با وجود درجه حرارت بالا و شرایط مطلوب نور تضمین کرد.

جدول  1 – درجه حرارت هوا توصیه شده برای برداشت خیار 

	نور کم (°C)	نور زیاد (°C)	با کربن دی اکسید (°C)
حداقل شبانه*	19	20	20
حداقل روزانه	20	21	22
دمای تهویه	26	26	28

* حداقل دمای ریشه 19 درجه سانتیگراد لازم است ، اما درجه حرارت 22-23 درجه سانتیگراد ترجیح داده می شود.

 

میانگین دمای مطلوب روزانه هوا 15-24 درجه سانتی گراد (65-75 درجه فارنهایت) است. دمای مطلوب برای رشد در شب ، در حدود 18 درجه سانتیگراد و در طول روز ، حدود 28 درجه سانتیگراد همراه با شدت نور زیاد است.

 

برای اطمینان از استقرار مناسب ، دمای خاک باید حداقل 15 درجه سانتیگراد (60 درجه فارنهایت) باشد. هر چه دمای خاک بالاتر باشد ، نهال ها سریعتر ظاهر می شوند و در برابر حشرات و بیماری های مرگ گیاهچه ای کمتر آسیب پذیر می شوند.

[alert type=”warning”]در دمای 15 درجه سانتیگراد (60 درجه فارنهایت) 9 تا 16 روز برای جوانه زنی لازم است. در دمای 21 درجه سانتیگراد (70 درجه فارنهایت) ، فقط 5 تا 6 روز مورد نیاز است. حتی پس از جوانه زنی ، خیارها نسبت به سرما حساس هستند. در مناطق سردسیر ، همیشه باید دانه ها به اندازه کافی دیر کاشته شوند تا از سرمازدگی جلوگیری شود. قرار گرفتن در معرض شرایط خنک حتی اگر دما بالاتر از انجماد باقی بماند رشد را کند می کند. نهال های رشد آهسته در برابر سوسکهای کک (flea beetle) (با جویدن، آنها بطور قابل توجهی سطح برگ گیاهان جوان را کاهش می دهد) آسیب پذیر هستند. درجه حرارت بیش از حد بالا در طول گلدهی باعث کاهش دوام گرده می شود.[/alert]

فصل رشد خنک و ابری ممکن است باعث میوه ی تلخ شود.

نور ، با خصوصیت ویژه برای گلخانه ها

رطوبت نسبی بالا (RH) عموماً باعث رشد می شود با این حال ، رشد مناسب می تواند در رطوبت نسبی متوسط یا حتی پایین نیز حاصل شود. محصول می تواند رطوبت نسبی را از مقدار پایین تا بسیار زیاد تنظیم و در برابر آن مقاومت کند اما نسبت به تغییرات شدید و مکرر رطوبت نسبی بسیار حساس واکنش نشان می دهد.

از معایب برداشت محصول در شرایط رطوبت نسبی بالا می توان به افزایش خطر تراکم آب بر روی گیاهان و ایجاد بیماریهای جدی اشاره کرد. در رطوبت نسبی کم ، آبیاری، نیازی حیاتی می شود ، زیرا باید مقادیر زیادی آب به محیط رشد اضافه شود بدون اینکه دائماً ریشه های خفه شده و از اکسیژن محروم شود.

علاوه بر این ، رطوبت نسبی کم باعث رشد کپک پودری و کنه های عنکبوتی می شود

دی اکسید کربن در گلخانه ها

در دماهای بالا و شدت نور زیاد، دی اکسید کربن اضافی که در غلظت حداکثر 400 ppm اعمال شده ، از نظر اقتصادی بسیار مفید است. مناطقی با آب و هوای معتدل ، بیشتر می توانند از دی اکسید کربن استفاده شده فقط در تابستان سود ببرند.

اما در مناطقی که دارای آب و هوای نسبتا خشک هستند ، نیاز به تهویه گلخانه به طور فعال در طول تابستان گرم دارند که این عمل، تولید محصول را سخت تر می کند و هزینه ی بیشتری دارد. دی اکسید کربن را در طول روز یا هر قسمت از شب هنگام تأمین نور مصنوعی ، اعمال کنید.

از نظر اقتصادی مقرون به صرفه و بسیار توصیه می شود از دی اکسید کربن مایع (گاز دی اکسید کربن مایع تحت فشار) به دلیل خلوص و راحتی آن برای کنترل دقیق غلظت استفاده کنید. دی اکسید کربن مایع نیز ترجیح داده می شود زیرا سوزاندن گاز طبیعی یا پروپان برای تولید دی اکسید کربن خطر آسیب دیدگی گیاهان از آلاینده های گازی را افزایش می دهد ، به عنوان مثال. اتیلن

جوانه زنی بذر خیار

بذرها تحت شرایط بهینه در سه روز جوانه زده و ظهور می کنند. در این مدت پوشش دانه محکم می ماند.

پس از پیدایش لپه ها ، ریشه ها به سرعت رشد می کنند. نور خورشید فتوسنتز را به برگهای واقعی و سیستم ریشه منتقل می کند.

در طی هفته اول یکپارچگی لپه ها بسیار مهم است و در صورت آسیب دیدن، گیاهان دوباره در زمین جایگزین می شوند. نهال هایی که مجددا کاشته می شود ممکن است جایگزین مناسبی باشند اما ضعیف و مستعد استرس هستند.

برای جوانه زنی مناسب ، دمای خاک باید بالاتر از 15 درجه سانتیگراد (60 درجه فارنهایت) باشد. اگر خاک خیلی سرد باشد و ظهور گیاهچه ای ضعیف حاصل شود.

 

مرحله کاشتن

فصل رشد خیار نسبتاً کوتاه است ، 55-60 روز برای انواع ارقام در مزارع و بیش از 70 روز برای انواع ارقام در گلخانه است.

تاریخ کاشت

کاشت خیار تقریباً همیشه به صورت بذر مستقیم است. مانند اکثر خیارها ، آنها به خوبی نشا نمی شوند و هزینه های نشاء بالا است. عمق کاشت 2.5-4 سانتی متر (1-1.5 اینچ) است. عمق زیاد کاشت باعث جوانه زنی دیرهنگام می شود.

گیاهان در مراحل اولیه رشدی باید از بادهای گرم در امان باشند به علاوه کاشت گیاه روی مالچ های پلاستیکی باعث زودرس شدن آن می شود

فاصله کاشت

فاصله کاشت بستگی به روش رشد ، رقم و روش برداشت دارد.

فاصله نزدیک باعث افزایش بازده ، بلوغ یکنواخت تر می شود و مشکلات علفهای هرز را کاهش می دهد. همچنین منجر به میوه های کوتاه تر با رنگ روشن تر می شود.

با این حال کاشت زیاد گیاهان به بذر و کودهای بیشتری نیاز دارد

پارامترهای فاصله و بذر برای کشت در  مزارع باز

برداشت دستی
روش مصرف	تراکم گیاه (گیاهان در هکتار)	فاصله بین ردیف ها		فاصله در ردیف		توده بذر
		سانتی متر	فوت	سانتیمتر	اینچ	kg/ha	lbs/acre
تازه	40-50,000	90-120	3-4	23-30	9-12	1.7	1.5
ترشی (فرآوری)	60-75,000	90-120	3-4	15-20	6-8	2.0-5.5	2-5
برداشت ماشینی
ترشی (فرآوری)	50-75,000	60-70	24-28	5-10	2-4	1.8-5.5	1.8-5

 

خاک

خیار خاکهایی با بافت سبک را که به خوبی زهکشی می شوند ، از نظر مواد آلی غنی هستند و pH آنها 6 – 6/8 است ترجیح می دهند. خیار نسبتاً به خاکهای اسیدی تحمل دارد (پایین تر از pH 5.5).

خیارهای گلخانه ای به طور کلی در طیف گسترده ای از pH خاک (7/5-5/5) به خوبی رشد می کنند ، اما pH 6.0-6.5 برای خاک های معدنی و pH 5/0 تا 5/5 برای خاکهای آلی به طور کلی به عنوان مطلوب پذیرفته می شود.

[alert type=”info”]معمولاً pH در بیشتر خاکهای معدنی گلخانه ای بالاتر از حد pH بهینه (6.0-6.5) است. یک راه حل ساده ، هرچند موقت ، برای مشکل pH بالا ، اضافه کردن پیت (Peat)، بدون خنثی کردن اسیدیته آن با سنگ آهک است. پیت همچنین به حفظ ساختار خاک مناسب کمک می کند ، اما باید سالانه به آن اضافه شود تا از طریق تجزیه جبران شود.[/alert]

آماده سازی خاک برای کشت

ضدعفونی خاک در کنترل علفهای هرز و بیماریهای ناشی از خاک موثر است. . مالچ پلاستیکی سیاه قبل از کاشت مزرعه ، رطوبت را حفظ می کند ، دمای خاک را افزایش می دهد و عملکرد اولیه و کل را افزایش می دهد. پلاستیک باید بلافاصله روی خاکی که ضدعفونی شده است، قرار گیرد. خاک هنگام قراردادن پلاستیک باید مرطوب باشد. پلاستیک سیاه بدون علف کش قابل استفاده است.

کود باید هنگام آماده سازی بستر استفاده شود. حداقل 50٪ ازت (N) باید در فرم نیترات (NO3) باشد.

از فویل و سایر مالچهای بازتابنده می توان برای دفع شته هایی که ویروس ها را در خیارهای کاشته شده در پاییز منتقل می کنند ، استفاده کرد.

کاشت مستقیم بذر از طریق مالچ برای محافظت از ویروس حداکثر توصیه می شود. زمانی که سابقه بیماریهای مربوط به خاک در این زمینه وجود داشته باشد ، ضدعفونی خاک ضروری خواهد بود. کشاورزان باید آبیاری قطره ای را با مالچ پلاستیکی در نظر بگیرند.

کاشت داربستی

برای صرفه جویی در فضا و بهبود عملکرد و کیفیت میوه می توان به کاشت داربستی خیار پرداخت. اما هزینه بالای داربست باعث می شود که تولید تجاری با این روش در اکثر موارد غیر اقتصادی باشد. خیارهای گلخانه ای باید داربستی شوند ، زیرا میوه بلند اگر در بروی زمین باشد خم می شود.

مهمترین مزایای داربستی کردن یک محصول خیار شامل موارد زیر است:

• بازده برداشت
• راندمان مدیریت آفات
• میوه های دراز تر و صاف تر
• رنگ میوه یکنواخت
• کاهش ریزش میوه به دلیل بیماریهای خاک
• افزایش عملکرد به دلیل ردیف نزدیکتر
• کاهش خم شدن خیارها

معایب عبارتند از:

• هزینه زیاد داربست زنی
• نیروکار بیشتر برای انجام این کار

خیار گلخانه ای

شیوه های کشت

خیار گلخانه ای تحت شرایط مطلوب محیطی به سرعت رشد می کند و تولید میوه از 60 – 70 روز پس از کاشت بذر آغاز می شود. برای تولید خوب ، دامنه دمای 24 تا 27 درجه سانتی گراد در طول روز مطلوب است. در حالی که درجه حرارت اوج روز 29 تا 25 درجه سانتی گراد قابل تحمل است ، دوره طولانی مدت درجه حرارت بالا می تواند بر کیفیت میوه تأثیر منفی بگذارد. دمای شبانه کمتر از 18 درجه سانتی گراد امکان رشد سریع و تولید زودتر میوه را فراهم می کند.

کاشت خیار گلخانه ای معمولاً از نشاء شروع می شود ، اما بذر مستقیم در بسترهای گلخانه ای ممکن است برای اواخر تابستان یا کاشت اوایل پاییز نیز عملی باشد

نشاء باعث استفاده بهتر از فضای گلخانه ای می شود ، زیرا جوانه زنی بذر و رشد زودرس گیاهان را می توان در یک محل کوچکتر محدود کرد. مضرات نشاء در گلخانه، هزینه ظروف و کار نیروی نشاءکاری است.

فاصله ، پرورش و هرس

تصميم در مورد تعداد گياهان مورد نياز برای کاشت گلخانه اي بايد براساس شرايط مورد انتظار در هنگام رشد محصول و نيز روش هرس گياهان باشد. با داشتن نور آفتاب مناسب ، هر گیاه در حدود 0.5 متر مربع به فضای اختصاصی نیاز دارد. در شرایط کم تور، تقریبا دو برابر این فاصله برای جلوگیری از همپوشانی و سایه زنی برگ توسط گیاهان مجاور نیاز است.

ردیف ها اغلب به فاصله 1.2 – 1.5 متر (4 – 5 فوت) از هم فاصله دارند و گیاهان 30 – 45 سانتی متر (12 – 18 اینچ) از یکدیگر در ردیف قرار دارند.

بیشتر تولید کنندگان گیاهان خود را با سیستم چتر هرس می کنند. در این سیستم ، تمام شاخه های جانبی به محض توسعه برداشته می شوند تا اینكه گیاه به سیم پشتیبانی بالارونده برسد. برای تشویق رشدرویشی گیاه ، میوه ها نباید در 75 سانتی متر پایین (30 اینچ) از ساقه اصلی رشد کنند. میوه های اصلی ساقه در بالای آن نقطه در پایه هر برگ امکان رشد دارند.

نازک شدن میوه خیار

اضافه وزن گاهی اوقات می تواند مشکل ساز باشد. برای جلوگیری از خسارت به گیاهان و بهبود میوه ، تعداد میوه در بوته را از طریق تنک کردن کنترل کنید. این روشی موثر است بنابراین با احتیاط زیاد از آن استفاده کنید. تعداد مطلوب میوه در هر گیاه با رقم و حتی بیشتر با شرایط رشد متفاوت است.

اگرچه ، محدود کردن تعداد میوه در گیاه باعث می شود که همواره میوه های با ارزش بالا تولید شود ، اما تولید کنندگان نمی توانند با توجه به ظرفیت آب و هوایی و شرایط زمین و هوا بهترین زمان با بهترین تعداد تنک را انتخاب کنند. آنها ممكن است تصميم بگيرند كه ميوه هاي زيادي را تنک کرده و بنابراين به صورت غير ضروري توليد را محدود كنند. تنک میوه بدون شک بیشتر در دست پرورش دهندگان با تجربه است که می توانند از آن برای به حداکثر رساندن بازده مالی خود استفاده کنند.

آبیاری

 

[alert type=”danger”]حداکثر عملکرد و کیفیت میوه فقط در صورت تحقق رطوبت کافی و به موقع حاصل می شود. گیاهان خیار ریشه های کم عمق دارند و در تمام مراحل رشد به رطوبت کافی خاک احتیاج دارند. هنگامی که میوه شروع به ظاهر شدن و بلوغ می کند ، رطوبت کافی بسیار مهم است.[/alert]

هدف از آب دهی ، تأمین آب كاملاً مناسب به ریشه های گیاه بدون خیساندن خاک به حدی است كه هوا نتواند به ریشه برسد. صبر نکنید تا گیاهان شروع به پژمرده شدن کنند. یک عمل خوب این است که قبل از شروع آبیاری بعدی ، مقدار زیادی آب را درون خاک ریخته و محاسبه کنید که چقدر آب باقی مانده است.

نیاز گیاهان روزانه و فصلی تغییر می کند. گیاهان جوان آبی که در دی یا بهمن در گلخانه کاشته می شوند ، فقط یک بار در هر 5-10 روز و پس از آن فقط به اندازه کافی برای مرطوب کردن 15-20 سانتی متر خاک آبیاری می شوند. گیاهانی مشابه که در ماه خرداددر حال رشد هستند ممکن است به 5-10 برابر آب بیشتر احتیاج داشته باشند.

بگذارید بافت و ساختار خاک تعیین کند که در هر برنامه چقدر آب اضافه می شود. با بررسی خاک قبل از آب دادن و چند ساعت پس از آن می توانید اثربخشی کاربرد آب را ارزیابی کنید. بسته به نوع خاک و شرایط رشد ، تقریباً 25 تا 50 میلی متر آب در هفته برای به دست آوردن خیارهای با کیفیت بالا مورد نیاز است. تأمین آب نامنظم ، به ویژه در هنگام شکوفایی و رشد میوه ، می تواند کیفیت میوه را تحت تأثیر قرار دهد و منجر به افزایش میوه های خمیده شود.

pH آب نیز بسیار مهم است و ممکن است نیاز به تنظیم باشد. pH مورد نظر محلول غذایی موجود در گیاهان باید بین 5.5 تا 6.0 باشد. اسید نیتریک ، سولفوریک یا اسید فسفریک برای کاهش pH آب های بالای 7 توصیه می شود. اگر آب به دلیل غلظت زیاد بی کربنات قلیایی است ، قبل از افزودن، نمک های کودی را به آن اضافه کرده تا pH تنظیم شود. در صورت نیاز به افزایش pH معمولاً از هیدروکسید پتاسیم استفاده می شود.

[alert type=”info”]نکته مهم: زمان آبیاری نباید با گرده افشانی تداخل داشته باشد و باید اجازه دهد سطوح قبل از غروب خشک شود.[/alert]

سیستم آبیاری قطره ای نسبت به سایر سیستم های آبیاری معمولی خاک بهتر است ، زیرا می توان با تنظیم عرضه آب و مواد مغذی ، رشد محصول را کنترل کرد. سیستم قطره ای همچنین باعث کاهش رطوبت نسبی (RH) در گلخانه می شود ، زیرا تمام خاک آبیاری نمی شود و به دلیل اینکه این سیستم با استفاده از پلی اتیلن سفید به عنوان یک مالچ بازتاب کننده نور سازگار است. در کشورهایی که از کمبود آب آبیاری مناسب رنج می برند ، روش آبیاری قطره ای دارای ویژگی مهمی است که با راندمان بالای آب موجب صرفه جویی در آب می شود.

از این رو منابع ، از جمله آب و انرژی آبیاری ، با استفاده از این سیستم با کارآیی بیشتری صورت می گیرد. در بیشتر موارد ، از قطره چکان های خطی متداول با جریان استاندارد 2 لیتر / ساعت و یک قطره چکان برای هر گیاه استفاده کنید.

اما به دلیل کمبود و گسترده بودن سیستم ریشه خیار ،  میتوانید یک قطره چکان 4 لیتر در ساعت را در نظر بگیرید که معمولاً باعث حرکت جانبی بیشتر آب آبیاری می شود. حتی بهتر ، دو قطره چکان (هر بار 2 لیتر در ساعت) در هر گیاه را تهیه کنید.

قطره چکان های میکرو یا مه پاش ها در سطح زمین در امتداد ردیف گیاهان می تواند نتایج مطلوبی در رشد ریشه ، قدرت گیاهان و بهره وری داشته باشد. با این حال ، چنین سیستم های آبیاری اگر به درستی مدیریت نشوند ، می توانند به راحتی منجر به آبگرفتگی و سپس شیوع بیماری شوند که در اثر رطوبت بیش از حد و رطوبت ساقه گیاه ایجاد می شود. جایگزین دیگر استفاده از لوله های پلی اتیلن تخت است که سوراخ های کوچک با فاصله 10 سانتی متر از هم فاصله دارند. این سیستم معمولاً آب را در یک منطقه بسیار بزرگتر از سیستم قطره ای قرار می دهد اما RH را به اندازه یک سیستم آبپاش میکرو نمی کند.

اگرچه نسبتاً ارزان قیمت است ، سیستم آبیاری لوله تخت دارای طول عمر کمی است که نیاز به تعویض مکرر آن دارد. برای گلخانه های بزرگ انتخاب مناسبی نیست ، زیرا نرخ تحویل آب در طول خط بطور قابل توجهی متفاوت است (یعنی فشار جبران کننده نیست). گیاه را تا چهار بار در روز آبیاری کنید و از سیستم آبیاری برای اعمال کود روی محصول استفاده کنید.

تغذیه و کوددهی

خیار گلخانه ای به سرعت رشد می کند و هرگز نباید اجازه داده شود از کمبود آب یا مواد مغذی رنج ببرند. برای کشت پیشرفته خیار باید در کل چرخه رشد به بهترین وجه ممکن و بدون تخریب منابع خاک و آب ، میزان مطلوب مواد مغذی را در کل چرخه رشد تأمین کنید. میزان جذب مواد مغذی توسط خیار گلخانه ای بسیار زیاد است.

یک مطالعه نشان می دهد نیاز کودی خیار ممکن است در محدوده 28 کیلوگرم در هکتار (25 پوند در هکتار) ازت ، 5 کیلوگرم در هکتار (5 پوند در هکتار) فسفر ، و 40 کیلوگرم در هکتار (35 پوند در هکتار) پتاسیم باشد. در هفته در طول تولید حداکثر میوه باید از شیوه های مدیریت کود اطمینان حاصل کنید که نیازهای گیاهی برای دستیابی به بازده خوب میوه با کیفیت بالا راضی کننده باشد. روش مهمی که می تواند اطمینان حاصل کند که نیاز گیاهان کاملا رفع شده است ، روش آنالیز برگ است.

روش آنالیز برگ خیار

تشخیص چشمی فیزیولوژیکی را می توان با علائم ناشی از عوامل غیر غذایی مانند بیماری ، آفات و مواد شیمیایی اشتباه گرفت. برای تأیید تشخیصمی توان از آنالیز برگ استفاده کرد. این روش شامل آزمایش شیمیایی برگ ها برای تعیین اینکه آیا مواد مغذی خاصی در بافت گیاهان در غلظت های طبیعی وجود دارد یا خیر. از این روش می توان برای بررسی مناسب بودن برنامه کود و پیش بینی نیاز به مکمل های مغذی استفاده کرد.

یک نقطه ضعف آنالیز برگ آن است که کند است ، زیرا بیشتر آزمایشگاه ها حداقل یک هفته طول می کشد تا نمونه ها پردازش شود و نتایج را به کشاورز گزارش دهند. در بسیاری از موارد ، آزمایشگاهها نتایج را تفسیر نمی کنند و یا چگونگی اصلاح اوضاع را توصیه نمی کنند.

Nutrigation (کود دهی) (استفاده از کود از طریق سیستم آبیاری) روشی محبوب و کارآمد برای کوددهی سبزیجات مزارع و گلخانه ای است. کودها در یک مخزن نگهدارنده بزرگ حل می شوند و محلول به صورت پمپ به محصول می رسد یا از روش محلول پاشی استفاده می گردد.

بیشترین توصیه های اولیه برای کاربرد کود به محصولات زراعی که در خاکهایشان به طور سنتی رشد می کردند بر اساس برآورد حذف مواد مغذی توسط محصولات زراعی بود.

کودهای پایه معمولاً هنگام استفاده از آبیاری قطره ای مورد استفاده قرار نمی گیرند (به علت رسوب)، اما  پیت و آهک ممکن است قبل از کاشت برای بهبود ساختار خاک و تنظیم pH خاک استفاده شوند

 

بر اساس آنالیزهای برگ که در طول فصل رشد انجام می شود ، دو نمونه کلی از رژیم های کوددهی آورده شده است

برنامه و نرخ تغذیه خیار با نسبت N: K = 1: 2 *

روز پس از کاشت	نیروژن – روزانه	پتاس روزانه	برنامه ی مصرف دوره ای
			نیتروژن	پتاس	نیتروژن	پتاس
			کیلوگرم / هکتار		Lbs/acre
قبل از کاشت			28	50	25.0	45.0
0 – 14	0.9	1.8	42	84	37.6	75.2
15 – 63	1.5	3.0	124	220	110.3	196.6
64 – 77	0.7	1.4	135	243	120.1	216.6

برنامه تغذیه و نرخ خیار با نسبت N: K = 1: 1 *

روز پس از کاشت	نیتروژن روزانه	پتاس روزانه	برنامه ی مصرف دوره ای
			نیتروژن	پتاس	نیتروژن	پتاس
			کیلوگرم / هکتار		Lbs/acre
قبل کاشت			27	27	24.0	24.0
0 – 7	1.0	1.0	35	35	31.0	31.0
8 – 21	1.5	1.5	58	58	52.0	52.0
22 – 63	2.0	2.0	152	152	136.0	136.0
64 – 70	1.5	1.5	168	168	150.0	150.0

بر اساس آنالیز برگ*

استانداردهای آنالیز برگ برای خیارهای مزرعه (در ماده خشک جوانترین برگی که به طور کامل بالغ شده و گیاه در مرحله گلدهی اولیه است). منبع: Ankerman & Large، 1992.

ماده غذایی	واحد	کمبود	کم	نرمال	زیاد	بیش از اندازه
نیتروژن	%	<1.8	1.8–2.5	3.5–5.5	5.5–7	>7
فسفر	%	<0.20	0.20–0.3	0.3–0.7	0.7–1.0	>1.0
پتاسیم	%	<2.0	2.0–3.0	3.0–4.0	4.0–5.0	>5.0
کلسیم	%	<1.0	1.0–2.0	2.0–3.0
منیزیم	%	<0.15	0.15–0.6	0.6–1.5	1.5–2.5	>2.5
سولفور	%		<0.3	0.3–1.0
سدیم	%			0–0.35	>0.35
کلرید	%			0–1.5	1.5–2.0	>2.0
مس  *	mg/kg	<3	3–10	10–20	20–30	>30
روی *	mg/kg	<15	15–30	30–70	100–300	>300
منگنز *	mg/kg	<15	15–50	50–200	200–500	>500
آهن	mg/kg	‡	<50	50–200
برن	mg/kg	<20	20–30	30–70	70–100	>100
مولیبدن	mg/kg	<0.2	0.2–0.5	0.5–2.0

* مقادیر مس ، روی و منگنز موجود در برگهای پاشیده شده توسط قارچ کش ها یا اسپری های مواد مغذی حاوی عناصر کمیاب نمی تواند راهنمایی موثری برای وضعیت تغذیه ای باشد.

استانداردهای آنالیز برگ برای خیارهای گلخانه ای (در ماده خشک برگهای 3 تا 5 از بالا ، منبع: C. de Kreif ، و همکاران ، 1992).

ماده غذایی	واحد	کمبود	نرمال	بیش از اندازه
نیتروژن	%	<1.8	4.2-5.6
فسفر	%	<0.47	0.6–0.9
پتاسیم	%	<2.35	3.2–4.5
کلسیم	%	<1.2	2.2–2.4
منیزیم	%	<0.37	0.4–0.7
سولفور	%		0.3–0.6
مس	mg/kg	<5	5–17
روی	mg/kg	<26	50–140	>300
منگنز	mg/kg	<15	55–300	>550
آهن	mg/kg		85–300
برن	mg/kg	<43	50–76	>108
مولیبدن	mg/kg	<0.29	1.0–2.0

فرم کاربرد نیتروژن: نیترات ، آمونیوم ، اوره و آمونیاک

• در کشت هیدروپونیک ، NO3- تغذیه منجر به رشد بیشتر گیاه نسبت به تغذیه آمونیوم نیترات یا اوره می شود.
• نسبت NO3- / NH4 بر غلظت K در شیره نهالهای خیار تأثیر می گذارد. هرچه این نسبت بیشتر باشد ، غلظت K در شیره زایلم بیشتر است (شکل 3.2). یک مطالعه دیگر نشان داد که میزان کلرید موجود در شیره گیاهی با افزایش آمونیوم به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
• هنگامی که نیتروژن به عنوان آمونیاک (NH3) تولید می شود ، هر دو زیست توده شاخساره و ریشه ، عملکرد و محتوای K کاهش می یابد ، احتمالاً به دلیل اینکه آمونیاک باعث ایجاد تغییرات مورفولوژیکی در ریشه ها می شود که در توانایی آنها در جذب مواد مغذی دخالت می کند. علاوه بر این ، آمونیاک همچنین تنفس ریشه ها را مهار می کند ، و در نتیجه جریان خالص K می باشد.

توصیه هایی برای کود پایه

کود	مقدار
	کیلوگرم بر هکتار	lbs/ac
سوپر فسفات (0-20-0, درجه یک)	250	225
پتاسیم سولفات	500	445
منیزیم سولفات	250	225
در صورت لزوم موارد زیر را در ترکیب اضافه کنید:
Calcitic limestone	800	715
پیت	800 bales/ha
کودهای مرتبط را در خاک ترکیب کنید تا از کمبود ریز مغذی ها جلوگیری کنید ( آزمایش خاک ضروری است )

تناوب زراعی

توصیه می شود در اکثر بیماریها طی یک دوره 3 ساله محصولات زراعی هم خانواده خیار کاشته نشود ، همچنین باید 5 سال پس از بروز پژمردگی فوزاریومی این تناوب حفظ گردد.

حساسیت های خاص خیار

خیار و سایر اعضای خانواده Cucurbit حساسیت خاصی دارند که ممکن است بازده و کیفیت میوه را به خطر اندازد. از جمله این حساسیت ها می توان به شوری عمومی (مقادیر بالای E.C.) ، حساسیت به یونهای خاص مانند کلسیم ، منیزیم ، سدیم ، کلرید و پرکلرات اشاره کرد.

شوری

خسارت شوری ممکن است در اثر آب زیرزمینی با میزان بالای EC، آب آبیاری ، خاک یا محیط کشت و استفاده بیش از حد کودها ایجاد شود.

شکل های فوق اثر نمک زیاد یا E.C: برگها بی حال و چرمی به نظر می رسند. یک نوار باریک زرد در حاشیه برگ ایجاد می شود

گیاهانی که در شرایط نمکی رشد می کنند ،کوتاه شده و برگهای سبز تیره ، افتاده و چرمی دارند که مستعد پژمردگی هستند. یک نوار باریک از بافت نکروزه زرد اغلب در لبه های برگ وجود دارد. این گیاهان در هوای گرم پژمرده خواهند شد

مطالعات بی شماری نشان داد که با افزایش غلظت نمک آب آبیاری ، کاهش خطی در عملکرد خیار مشاهده می شود. برای افزایش 1 میلی گرم بر سانتی متر در E.C ، کاهش عملکرد حدود 17٪ بود (به شکل های 2.7 و 2.8 مراجعه کنید.)

درمان های زراعی برای مقابله با اثرات شوری عبارتند از:

• خاک و یا محیط کشت را با آب شیرین شسته تا کود اضافی از بین برود.
• برنامه کود را تنظیم کنید تا اطمینان حاصل شود که میزان مصرف از نیازهای محصول تجاوز نمی کنند.
• از رقم های مقاوم به شوری استفاده کنید
• مقدار زیادی کود پتاسیم ، غیر از کلرید پتاسیم ، بکار ببرید ، زیرا پتاسیم به طور قابل توجهی توانایی گیاهان در مقابله با تنش های شوری را افزایش می دهد.

سمیت کلرید (Cl-)

رشد عادی خیار فقط به مقادیر کمی کلرید مشابه آهن احتیاج دارد ، اما در صورت تهیه فراوان مقدار بیشتری مصرف می شود. سمیت کلرید می تواند به یک مشکل جدی تبدیل شود.

علائم سمیت کلرید روی برگ خیار

کلرید در مقادیر بسیار بیشتری توسط ریشه های خیار نسبت به سدیم گرفته می شد. آنیون کلرید به طور قابل توجهی قدرت گیاه را کاهش می دهد و تمایل به تجمع در حاشیه برگ ها دارد ، باندی از بافت سبز کم رنگ در اطراف حاشیه برگ ایجاد میکند

با توجه به حساسیت کلرید خاص خیارها ، از کودهای حاوی کلرید مانند کلرید پتاسیم (موریات پتاس (KCl) یا کلرید کلسیم (CaCl2)) درمزارع خیار استفاده کنید.

سمیت پرکلرات

آنیون پرکلرات (ClO4) – در ذخایر معدنی نیتراتهای طبیعی وجود دارد. بنابراین ، گاهی اوقات در کودهای تولید شده دیده میشود. پرکلرات یک اسید قوی است که باعث کاهش فعالیت آنزیم RuDP (ریبولوز دیفسفات کربوکسیلاز) می شود.

هنگامی که برای کشت سبزیجات گلخانه ای مورد استفاده قرار گرفت ، ثابت شد که پرکلرات در غلظت 3% از محلول مغذی منجر به سندرم “Bolblad” می شود که با علائم زیر نشان داده می شود:

• پیچیده شدن برگ و ناهنجاری در حال رشد
• باز شدن جزئی گلهای ماده
• کاهش عملکرد در اثر کاهش تشکیل میوه

سمیت گلیفوزیت

گلیفوزات یک علف کش بسیار گسترده است. هنگامی که در نزدیکی گیاهان خیار استفاده می شود ، مقادیر کمی که توسط گیاه خیار جذب می شود ، کافی است تا خسارت هایی را شامل شود که شامل پیچیدگی به سمت بالا ، برگ های جوان کمرنگ تا زرد کم رنگ و کوتولگی شدید است.

تاثیر علف کش گلایفوزیت بروی گیاه خیار