بیماری شانکر پوستی گردو و نحوه مبارزه با آن

در ایران، این بیماری ابتدا در زاغمرز( نکا) و ساری توسط رحیمیان در سال 1368 گزارش شد، این بیماری در مناطق مرطوب و پرباران ایران به شدت شیوع دارد و خسارت زیادی به درختان گردو وارد میکند. به این بیماری Walnut bark canker هم گفته میشود

نشانه های بیماری

نشانه های شانگر پوستی گردو ابتدا به صورت لکه هایی بدون شکل هندسی، به رنگ قهوه ای متمایل به تیره در قسمتهای خارجی پوست تنه و شاخه های اصلی بروز می کنند و پس از مدتی این علایم در سطح اپیدرم پدیدار می شوند. با تراشیدن اپیدرم تنه ها و شاخه های عفونی، قهوه ای شدن بافتهای خارجی پوست کاملا عیان می گردد. در تابستان با پیشروی بیماری، پوست محل لکه ها شکاف برداشته، از آنجا شیرابه ای قهوه ای تا سیاه رنگ خارج می شود و سرانجام حالت شانکر پیدا می کند. شانكرها بافتهای سطحی پوست را در بر می گیرند و گاهی به لایه زاینده می رسند.

اندازه شانکرها متفاوتند و گاهی نواحی بزرگی از تنه و شاخه های اصلی را فرا می گیرند. در بن تنه بعضی از درختان کاملا بیمار که رو به خشکیدن می روند، پاجوشهای متعدد می رویند که آنها نیز به شدت مبتلا به بیماری می شوند. در شرایط مرطوب، روی پاجوشهای آلوده نوارهایی تیره رنگ و کمی فرو رفته پدیدار شده، به رنگ سیاه در آمده سرانجام پاجوشها میخشکند. هر گاه پوست این پاجوشهای مبتلا به بیماری به طور سطحی تراشیده شود رگه های قهوه ای متمایل به سیاه و منقطع به فراوانی دیده میشوند.

عامل بیماری

در ایران بیمارگر شانگر پوستی کردو Brenneria nigrifluens تشخیص داده شده است. نام قبلی آن Erwinia nigrifluens بود. این باکتری میله ای شکل، گرم منفی و پیرا تازگی است و تعداد تارکهای آن از ۳ تا ۵ عدد تغییر می کند. سویه های جدا شده این باکتری در مناطق مختلف مازندران بی هوازی اختیاری، کاتالاز مثبت و اکسیداز منفی بوده، با هم همگنی دارند

مبارزه با بیماری

درختان بیمار را نمی توان معالجه کرد. قطع شاخهها، پاجوشها و قسمتهای خشکیده درختان بیمار کمی دورتر از محلهای عفونی، تراشیدن شانگرهای تنه و شاخه های اصلی بعد از ریزش برگها در پاییز و بلافاصله سمپاشی درختان با مخلوط بردوی ۱٫۲ درصد و پانسمان محل زخمها با چسب باغبانی در جلوگیری از توسعه و تشدید بیماری و به تعویق انداختن مرگ درختان بیمار مؤثرند.