بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی پسته و مبارزه با آن

پژمردگی ورتیسیلیومی در نواحی معتدل جهان به طور وسیع شیوع دارد و به درختان میوه خشکباری مثل بادام، گردو و پکان خسارت وارد میکند، این بیماری در درختان بادام “مغز سیاه” نامیده می شود و موجب زیان زیاد به درختان جوان بادام می شود. این بیماری بروی فندق گزاش نشده است.

نشانه های بیماری

نشانه مزمن پژمردگی ورتیسلیومی درختان پسته، زوال تدریجی است. این نشانگان عبارتند .. رنگ پریدگی برگها، کاهش رشد و نمو سرشاخه ها، کاهش تعداد برگها روی سرشاخه ها گونه ای که در مراحل آخر به نظر می رسد برگها در انتهای سرشاخه ها مجتمع شده باشند سرانجام کاهش حجم تاج پوشش درخت. نشانه های حاد و شدید بیماری روی یک یا چند شاخه در یک طرف درخت ظاهر می شوند؛

به این ترتیب که در اواخر بهار یا تابستان این شاخه ها به طور ناگهانی دچار پژمردگی شده، سپس می خشکند. برگهای سرشاخه های خشکیده ممکن است بریزند و یا روی سرشاخه ها باقی بمانند. در برش عرضی در ناحية آوندهای چوبی سرشاخه های خشکیده، در بیشتر موارد لکه ها یا نقاط تیره رنگ و گاهیحلقه هایی سیاه و در برش طولی این سرشاخه ها، رگه هایی که آوندهای تخریب و سیاه رنگ شده هستند، مشاهده می شود.

عامل بیماری

عامل بیماری بیمار گر پژمردگی ورتیسیلیومی پسته verticillium dahliae klebahn رشد این قارچ روی محیط کشت PDA کند است. پرگنه آن ابتدا سفید متمایل به کرم است که بعدا با تشکیل ریز سختینه ها از مرکز به خارج به رنگ تیره در می آید. ریسه قارچ بی رنگ است و کنیدیوفورها افراشته، به صورت فراهم منشعب می شوند و در محل هر انشعاب ۲ تا ۴ انگشتک (فیالید) در اندازه های مختلف وجود دارد.

چرخه بیماری

قارچ عامل بیماری به صورت ریز سختینه در خاک و به مقدار کمتر در بقایای ریشه های آلوده و یا میسلیوم در ریشه درختان پسته مبتلا به بیماری زمستان گذرانی میکند، دوام ریزسختینه ها در خاک طولانی است و تا 13 سال ذکر شده، این ریزسختینه ها براثر ترشحات ریشه ای فعال شده و جوانه میزنند و شروع یک دوره ی خسارت را ایجاد میکنند

مبارزه

استفاده از اراضی عاری از بیماری برای احداث باغ، کندن و انهدام ریشه های درختان بیمار و خشکیده، ضدعفونی کردن محل درختان کنده شده با متام سدیم همراه با آفتاب دهی خاک، خودداری از کشت گیاهان یک ساله میزبان قارچ و استفاده ارقام متحمل یا مقاوم در برابر پژمردگی ورتیسیلیومی پسته، از جمله روشهای مؤثر در کنترل این بیماری به شمار می روند

مطالعات انجام شده در ایران در مورد واکنش توده های بنه و کسور به پژمردگی ورتیسیلیومی پسته نشان دادند که تمام توده های بنه و کسور به V. dahliae آلوده میشوند، ولی به طور کلی درصد کلونیزاسیون و شدت بیماری در توده های کسور بیشتر هستند. بهترین راه مبارزه با پژمردگی ورتیسیلیومی پسته استفاده از پایه های مقاوم در برابر بیماری است. مطالعات انجام شده در ایالات متحده امریکا نشان می دهند که PG1 و UCB1 (پایه دورگه ای از والد ماده P. atlantica و والد نر P . integerrima) در برابر این بیماری مقاوم هستند. پژمردگی ورتیسیلیومی در درختان پسته ای که دچار کمبود پتاسیم باشند شدیدتر است.